«آیه مدنی» از زنان محجبه تاریخ ساز در ورزش تا نمایندگی پارلمان مصر
تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۹۸۶۵۶
آیه مدنی، ورزشکار پنج گانه المپیکی مصر، یکی از زنان تاثیرگذار مسلمان در عرصه ورزش است که هم اکنون نماینده پارلمان مصر است و برای برابری جنسیتی در عرصه ورزش تلاش می کند.
خبرگزاری شبستان، گروه جهان اسلام: این روزها صحبت از زنان تاثیرگذار مسلمان بسیاراست و یکی از این موارد زنان تاثیرگذار در عرصه ورزش هستند که می توان به چهار زن ورزشکار مسلمان به نام های آیه مدنی، ورزشکار پنج گانه سابق المپیک، انس جابر، ستاره تنیس تونسی، ابتهاج محمد، شمشیرباز آمریکایی و دعاء الغباشی از بازیکنان برتر والیبال ساحلی مصر اشاره کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
شبکه «سی ان ان اسپورت» در گزارشی با عنوان زنان مسلمان در ورزش و امیدهای آنها برای نسل آینده» گفت وگویی با «آیه مدنی» نماینده پارلمان مصر در امور هماهنگی احزاب و سیاستمداران جوان انجام داده است.
در این گزارش، آیه مدنی گفت: برای برابری جنسیتی در ورزش تلاش می کند. وی اولین ورزشکار پنج گانه المپیکی بود که با حجاب به عنوان نماینده مصر در بازی های لندن ۲۰۱۲ شرکت کرد.
آیه مدنی درباره بازنشستگی خود در سال 2013 گفت: فدراسیون بین المللی شنا (فینا)در سال 2010 میلادی لباسی که تمام بدن را بپوشاند، ممنوع اعلام کرد.
وی اظهار کرد: در ورزش های پنجگانه که شامل «دویدن، شمشیربازی، تیراندازی و اسب سواری» است، برای داشتن حجاب مشکلی نبود، اما در ورزش شنا برای داشتن حجاب فینا مشکل وجود داشت.
وی تصریح کرد: سعی کردم با رقابت با لباس شنا طبق قوانین فدراسیون بینالمللی شنا سازگار شوم، اگرچه از نظر ورزشی نتیجه داد و به المپیک لندن راه یافتم، اما از نظر روحی نتوانستم با تغییر جدید هماهنگ شوم، بنابراین در سال 2013 بازنشسته شدم.
مدنی همچنین گفت: تصمیم بسیار دشواری بود. من از درون احساس می کنم که خوب نیستم، اما این تنها راه است. این بهترین راه است، بهترین از میان بدترین سناریوها.
آیه مدنی گفت: چالش هایی که به عنوان یک ورزشکار محجبه با آن مواجه بودم مرا به کار واداشت و پس از چند سال به مسابقات بین المللی شمشیر بازی انفرادی بازگشتم، سپس تصمیم گرفتم در اداره ورزش فعالیت کنم و به عضویت کمیته بازیکنان کمیته بینالمللی المپیک درآمدم و سپس نماینده پارلمان مصر شدم.
وی گفت: چالش هایی که به عنوان یک ورزشکار با آن روبه رو بودم، مرا بر آن داشت تا تلاش کنم تا ورزش را برای همه، به ویژه زنان و دختران با پیشینه های مختلف، قابل دسترس باشد.
وی در پایان گفت: روزی من در جایگاه تصمیم گیرندگان خواهم بود و به حرف مردم و به هر چه دارند و نیاز داشته باشند، گوش خواهم داد.
پایان پیام/43منبع: شبستان
کلیدواژه: پارلمان مصر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۹۸۶۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عادیسازی بیحجابی شبیخون فرهنگی
در جامعهای که پوشش زنان و حتی مردان از دیرباز یکی از آداب و ارزشهای اجتماعی بوده و بدپوششی در این جامعه مذموم شمرده شده است، عادیشدن پوششهای غیرمتعارف، چه در مردان و چه در زنان، زنگ خطر استحاله فرهنگی و ارزشهای اجتماعی را به صدا درمیآورد.پوشش انسانها صرفنظر از اینکه از نظر فطرت انسانی یک ابزار مصونیت است، برای فعالیتهای اجتماعی زنان و مردان نیز مفید است. هر کسی باید به اندازهای که خود او میداند و برایش مصونیتآفرین است، به آن عمل کند. حجاب به معنای پوشش بیرونی و عفاف به معنای پوشش درونی است. عواملی که باعث سلامت در جامعه میشوند و در صورت نبود این دو عامل، مشکلات و اثرات مخرب زیادی در جامعه به وجود خواهد آمد؛ چراکه اگر حجاب و عفاف که مکمل یکدیگرند، در افراد و جامعه رعایت شود، سبب رشد و افزایش معیار اطمینان و اعتماد در جامعه، تاثیر مثبت بر سلامت روحی و روانی در تربیت و تعلیم فرزندان و محیط اطراف میشود. همین امر سبب رشد عقلی و فرهنگی در جامعه و مانعی محکم در مقابل عوامل و تاثیرات منفی و مخرب است.
انسان، پوششگریز است یا خیر؟
پیرامون موضوع حجاب و پوشش زنان مسائل مختلفی مطرح میشود اما پیش از هر چیزی باید بررسی شود که آیا انسان بالطبع حجابگراست یا خیر؟ پوشش دینی بانوان و حجاب از اختراعات آیین اسلامی نیست، بلکه ریشه در تاریخ دارد. در تمدنهای کهن بشری مانند تمدن یونان و ایران نیز موضوع حجاب در بین بانوان دارای جایگاه خاصی بوده است؛ بنابراین نهفقط اسلام واضع قانون حجاب نبوده، بلکه در جهت جلوگیری از افراط و تفریطهایی که در طول تاریخ در مورد حجاب نیز به وجود آمده، به قانونمند کردن و تنظیم آن همت گماشته و آن را بهصورتی متعادل، صحیح و متناسب با فطرت انسانی زن و غیرتمندی مرد، آن را ارائه داده است. در پاسخ به اینکه انسان پوششگریز است یا خیر، باید هر دو گزاره آن بررسی شود. اگر فرض بر حجابگریزی باشد، اعتبار و ارزش رعایت حجاب بهدلیل عقلانیت و پیامد فرهنگ و تربیت فردی است. اگر فرض بر گزاره اول باشد، عدم رعایت حجاب خلاف طبع بوده است. این موضوع در حالی است که در ایران تاکنون حجابگرایی فرض شده و مبنای سیاستگذاری بر این اساس انجام گرفته است.
محجبههای جوان؛ مرکز ثقل مواجهه با بدپوششها
در مسأله حجاب، حاکمیت با گروههای مختلفی روبهروست؛ افرادی که صرفا بدپوشش هستند، افرادی که به بدپوششی کمک میکنند (مانند تولیدکنندگان البسه نامناسب) و در نهایت افرادی که بیحجابی عامدانه را تبلیغ میکنند (مانند متعرضان به محجبهها و افراد تبانیکننده با عوامل بیگانه). ولی به نظر میرسد که محجبهها باید مرکز ثقل این مواجهه قرار بگیرند. یک فرد محجبه و عفیف وظایف بزرگی بر عهده دارد و باید الگوی مناسبی برای دیگران باشد تا آنها نیز از این هدیه الهی بهرهمند شوند. به هر حال در مقابله با بیحجابی، به جای برخورد با بیحجابان عادی، باید این پندار که بیحجابان در غلبه کمی و کیفی هستند، تضعیف شود. در این راه میتوان از ظرفیت محجبهها استفاده کرد. با وجود اینکه این موضوع مورد توجه قرار گرفته اما اجرای آن ناشیانه بوده است؛ چراکه بیشتر این افراد بانوان میانسال بوده، در حالی که بهتر است از جوانان و دانشجویان در این امر استفاده شود. با این حال باید توجه داشت که اعتدال در رفتار با بدحجابی باید رعایت شود؛ زیرا افراط در آن موجب تنش و اضطراب و منجر به عادیشدن بدپوششی در جامعه میشود. این مسأله نیازمند نهاد ستادی و نظارتی فراقوهای است که منحصرا به مسأله حجاب نپردازد. میتوان این نهاد را در قالب ستاد مبارزه با مفاسد فرهنگی ــ اجتماعی تشکیل داد.
ارتقای صنعت مد در موضوع حجاب اسلامی
به نظر میرسد باید اقداماتی در جهت کاهش پوشیدنیهای ناسالم یا نامناسب و افزایش پوشیدنیهای سالم و مناسب، البته با کیفیت و قیمتی مناسب برای کاهش زمینههای فساد و بدپوششی انجام شود. بر همین اساس باید طراحان لباس در یک زیستبوم ایرانی ــ اسلامی تربیت شوند و طرح درسها و نظام آموزشی خیلی قدیمی، چه در طراحی لباس و چه در طراحی پارچه ارتقا پیدا کند. مسئولان این صنعت و این حوزه باید تدابیر لازم را برای پوشش مناسب با قیمت مناسب در اختیار جامعه قرار دهند و نیازهای اقتصادی تولیدکنندگان نیز تامین شود. از سویی دیگر تسهیل تشکیل خانواده، تقویت روابط خانوادگی و افزایش اشتغال مناسب میتواند در کاهش زمینههای بدپوششی نیز موثر باشد. با این حال باید جایگاه حجاب بهدرستی در کشور تبیین و مشخص شود. در برخورد با پدیده بدحجابی باید مشکل فرهنگی و سیاسی آن، از یکدیگر تمایز پیدا کند و متناسب با خاستگاههای آن به برخوردی سنجیده و برنامهریزیشده پرداخت. در برخورد با بیحجابان باید دقت کرد تعلیم، موعظه و دعوت به خیر، مقدم بر امر به معروف و نهی از منکر است که در این مسیر نهادهای آموزشی اهمیت بالایی دارند.